- Alpagut: Seçkin savaşçı.
- Alperen-Alpakut: Gazi, derviş.Toplumun örnek aldığı savaşçı
- Alpman: Alp gibi yaşayan.
- Altaçu: Kurnaz, aldatan savaşçı
- And: Yemin.
- Anaçur: Övgüye layık alp.
- Ara: Orta yer.
- Ata: Baba.
- Arkun: Geriden gelen takipçi, talip.
- Artuç: Mızrak.
- Asrak: Koruma, himaye etme.
- Aşkar: Savaş atı.
- Atabay: Kağan çocuklarını eğiten üstad.
- Ataman: Ulu, saygıdeğer usta.Abadan: Cömert.
- Abar: Baş eğmez.
- Abçar: Usta, ehil.
- Abıç: Gönüllü.
- Abış: Diz kapağının üstü.
- Abız Sabak: Ruhsal ders.
- Acar: Gözüpek, yırtıcı.
- Acun: Dünya.
- Acun gavuş: Mücadele duruşu.
- Adak: Söz, nişan.
- Adıvar Alp: Ünlü savaşçı.
- Afşin: Zırhlı savaş giysisi.
- Aga: Ulu kişi, abi.
- Ağıt: Ölüm türküsü.
- Akbel: Güvenilir insan.
- Akın: Saldırı, hücum.
- Akın Alp: Saldıran kişi.
- Alan Alp: Savunan kişi.
- Akınay: Hanım ozan.
- Alak: Öldürücü.
- Alas: Kutlu ruh.
- Albatu: Bagatur’un gönüllü çalışanı , hizmetlisi.
- Algış: Dua.
- Alkar: Bitirici.
- Alp: Bilge, yiğit.
- Alpagu: Düşmana tek başına saldıran kişi.
- Dobrak: Hızlı, çevik.
- Bacı: Kız kardeş.
- Baga: Orta ölçekli yönetici
- Bagatur: Bahadır, alp, yiğit, kahraman.
- Bağır: Sine, göğüs.
- Bağşı: Doaktor, hekim.
- Bahadır: Kahraman, bagatur.
- Bala: Yavru, çocuk.
- Balaca: Ufaklık, körpe.
- Basım: Enerji, güç.
- Başagut: Önder, lider.
- Başdaş: Denk, akran.
- Başlatacu: Hakem.
- Başşad: Komutan.
- Batmaz: Diri, güçlü.
- Batu: Güçlü.
- Baygın: Kendinden geçmiş.
- Boysa: Madalya.
- Boyuk: Hazır, amade.
- Begüm: Hanımefendi.
- Bellek: Hafıza.
- Bengi Alp: Sonsuzluğa ermiş savaşçı.
- Bıçkas: Kağanlara yapılan bağlılık andı.
- Bilge: Alim.
- Boğaçı: Boğa deviren kişi.
- Bora: Fırtına.
- Boşgut: Öğrenci, talebe.
- Böğür: Kaburga ve kalça arasındaki yer.
- Bönge: Ayak hareketi, tekme.
- Bönger: İyi tekme atan bahadır.
- Budun: Millet.
- Buluşgan: Maharetli.
- Bükeç: Güçlü.
- Bürküt: Kartal.
- Caymaz: Kararlı.
- Cebe: Silah, ok.
- Celme: Çalım, hareketi bozma.
- Çal: Yumruk, kılıç darbesi.
- ÇalıkAlp: İyi kılıç kullanan.
- Çapan: Kıyafet.
- Çaşıt: Ajan, muhbir.
- Çelme: Başa takılan bandana.
- Çeri: Asker.
- Çevrim: Girdap, sancak.
- Çolpan: Kuzey yıldızı, tanıdık.
- Çotak: Kılıç kabzası.
- Çotur: Kılıç tutanağı.
- Dalaş: Dövüş.
- Dakak: Ucu ateşli ok.
- Dalgılıç: Zırhsız, korumasız savunma.
- Dayangı: Köşe minderi.
- Denli: Edepli.
- Döngü: Dönüşüm.
- Düzen: Kural.
- Elcik: Eldiven.
- ErginALP: Olgun savaşçı.
- Esen: Selam.
- Giz: Sır.
- Gökçin: Mavi.
- Göyüncü: Geçici.
- Görgülü: Edepli kişi.
- Ilgar: Atın dört nala gitmesi.
- Ilkı: At yavrusu, tay.
- İşpara: Çalışkan.
- İçkur: Cenk meydanı.
- İliş: Bitişik.
- Kaan: Hükümdar.
- Kamaz : Sarsıcı.
- Karancı: Gözlemci, hakem.
- KayıtganALP: Baş eğmeyen kişi.
- Kılgı: Yaradılış.
- Kın: Silah muhafazası.
- Kızıl : Kırmızı.
- Kiriş: Yay için sinirden yapılan sicim.
- Koldaş: Birbirini kollayan alplar.
- Korgan: Koruyan yer.
- Kurgan: Mezar.
- Kavis: Dairevi.
- Korgavuş: Savunucu.
- Kaytag: Hilebaz.
- Ket: Darbe.
- Kılağı: Kılıçların ağız kısmı.
- Kılınç: Huy, karekter.
- Kınag: Uyarı.
- Kizir: Cesur.
- Konçuy: Kağan kızı.
- Korug: Yasak bölge.
- Köpürge: Savaş davulu.
- Görklü: Tanrıdan gelen.
- Kulaç: İki kol arası mesafe.
- Kur: Sıra, düzen.
- Kurtag: Ayarlama, yoğunlaşma.
- Kuydung: Vücut, gövde.
- Mengü: Sonsuzluk.
- Oba: Ev, çadır, köy.
- Od: Ateş
- Odak: Yansıma merkezi.
- Odgurmuş: Kendinden emin.
- Og: Ok, yaradılış.
- Oğul: Erkek evlat.
- Sungur: Şahin.
- Süne: Can, ruh.
- Süscen: Kılıç saplamada mahir olan kişi.
- Sabas: Savaş aleti.
- Sabak: Sopalı antrenman.
- Sadak: Ok torbası.
- Sağınç: Kurgu, hayal.
- Sagrı: Sarı.
- Sakar: Atın alnındaki leke.
- Solançu Alp: Kılıç ustası.
- Saldırgan: Hücumcu.
- Sancı: Acı duymak.
- Sanaş: Kılıçla dürtmek.
- Savaş: Harp.
- Savurkaç: Fırtına.
- Sekmen: Mertebe.
- Sezim: Anlayış.
- Sınak: Sınav, imtihan.
- Sınacı: İmtihan eden.
- Sıray: Yüz.
- Siyargatmış: Muzaffer, galip.
- Salgur: Atak öncesi pozisyon.
- Söke: Diz üstü çökmüş.
- Sökmen: Dize getiren yiğit.
- Ötger: Delip geçen.
- Öz: Benlik.
- Özgonuk: Ruh.
- Oğur: Talih.
- Oğuz: Varoluş, toparlanma.
- Oktar: İyi ok atan kişi.
- Okunç: Toy davetiyesi.
- Okutgan: Öğretmen, eğitmen
- Olcaş: Tören.
- Omurtag: Kartal yavrusu.
- Ongan: Simge, amblem
- Ongun: Bereketli, dolu.
- Ongun Alp: Birikimli savaşcı.
- Orga: Bayrak, flama
- Orgarun: Sancak sahibi.
- Otacı: Doktor.
- Otkun: Kabadayı.
- Ozan: Tanrıdan kelam eden, şair.
- Ödüş: Vakit.
- Ök: Anne.
- Öğredik: Antrenman, çalışma.
- Öğret: Gelenek.
- Öktem: Bilge.
- Ökün: Kendine öze dönüş.
- Üsteg: Yenen.
- Üstüngü: Mertebe seviye atlama.
- Yalınca: Tek başına.
- Yalman: Kılıcın kesen tarafı.
- Yanç: Taraf, bölge.
- Yancı: At zırhı.
- Yanbaş: Sadık.
- Yanıt: Mükafat.
- Yardak: Asistan.
- Yayak: Piyade.
- Yeti: Beceri.
- Yığın: Yıkan.
- Yıldırgan: Ürkütücü.
- Yılgı: Korkma, ürküntü.
- Yolaç: Rehber.
- Yoldem: Metot, strateji.
- Yurt: Vatan
- Yumanşad: Aman vermeyen, kendini ispatlamış, korkusuz savaşçı.
- Yükün: Saygı duruşu.
- Yülek: Okun arkasındaki denge tüyü.
- Tabgaç: Dövüşmeyi seven kişi.
- Tabın: İbadet, ayin.
- Toga: Kaide, kural.
- Tamgaç: Görevli.
- Tamu: Cehennem.
- Tarkan: Asil, soylu kişi.
- Tay: At yavrusu.
- Taygan: Ayağı kaydırmak.
- Temiren: Ok başlığı.
- Terken: Süslü ok.
- Tin: Nefes, soluk.
- Tolu: Bilinen, ergin teknikler.
- Torlak: Eğitilmemiş acemi.
- Toylak: Karargah.
- Tör, Törü: Gelenek.
- Tulga: Başa takılan miğfer.
- Töremen: Tanrıya göre yaşayan kişi.
- Uçmag: Cennet.
- Udum: Arka, sırt.
- Uluç: Esas, ana temeli olan.
- Urungu: Talim silahı.
